Ik ga met een grote groep van 29 mensen ver de binnen lande in, en wel naar Awarradam. Het is een lodge (vakantie terrein) ver achter het W.J. van Blommestein Lake (Brokopondo meer) een goed uur vliegen met een klein vliegtuigje van uit Paramaribo naar een klein vliegveldje Kajana en dan nog eens, een uur zitten in een Korjaal (soort grote kano) met buitenboord motor, verder stroom opwaarts.

Via het vliegveldje in Zorg en Hoop vroeger gelegen aan de rand van Paramaribo (is nu geheel in gebouwd) tussen de gebouwen en klein ge-asfalteert start en landingsbaan.

De groep is te groot dus verdelen, en gaan dan met 3 toestellen de lucht in naar het oerwoud vliegveldje Kajana.

We gingen in twee vliegtuigjes waar 12 mensen in konden en een wat kleiner toestel. Daar we ook etenswaar en drinken mee moesten nemen mochten passagiers maar 8 kg aan bagage meenemen. We werden dan ook bij het inchecken eerst gewogen, met een paar tegelijk en je bagage op de weegplaat staan.

Vanuit de lucht als Paramaribo uit zicht is verdwenen, vlieg je over het oerwoud, met hier en daar kale plekken waar goud zoeker bezig zijn, verder ziet het er uit als boerenkool land. Zo we zijn veilig geland op het oerwoud vliegveldje Kajana, hier kun je dus niet met een auto komen, snel uitstappen en spullen uitladen, het tweede toestel moet landen. Ons toestel stijgt op en het tweede land. Een oude trekker die ooit gebruikt is voor het vliegveldje aan te leggen staat hier nog maar is geheel door brand verwoest.

Zo deze vlucht hebben we allemaal goed doorstaan, wachten dat iedereen is geland en de bagage bij elkaar gezocht heeft. Dan is het lopen ( 2 min) naar de Gran Rio rivier die net voor de landingsbaan van het vliegveldje is. Daar wachten drie korjalen (soort grote kano’s met buitenboord motor) bagage gaat allemaal in een boot, en wij verdeeld in de andere twee. Dan is het ongeveer nog een uur stroom opwaarts varen voor we in en op Awarradam zijn (op het kaartje staat AWA). De rivier waterstand staat al behoorlijk lag, en moeten (de bootsman) goed opletten voor rotsen en ondiep water.

Zoals je kunt zien op het welkom bord, staat Awarradam er als Awadan het is namelijk zo dat de mensen hier in deze streek de R niet gebruiken, dus mijn naam Robert wordt dan als Obet uitgesproken.
Dit is ons verblijf voor 5 dagen, we slapen per twee personen in een van hout opgetrokken huisje, met wc en douche, de huisjes staan gedeeltelijk op palen. Gaan hier wat bos (oerwoud) wandelingen maken, we bezoeken wat dorpjes van de plaatselijke bevolking en gaan ook kijken naar hen tuintjes (kostgrondjes) wat er verbouwd word. Ook nog een boottocht verder de rivier op, en een nacht boottocht. En verder natuurlijk genieten, van alles hier, zwemmen, natuur bekijken, hoewel ik persoonlijk vind dat er minder echt wild is dan toen ik in 1966 met militaire dienst in de bush (oerwoud) ben geweest.

Hier wat foto’s van natuur rondom het Awarradam eiland. Hierboven een waterkikker met daarnaast hoe deze zijn eitjes in een afgedamde cirkel van de rivier bedding legt zodat deze niet weg spoelen.

Op het Awarradam eiland zelf zijn ook wat mooie te plaatjes maken, mooi morgens vroeg, vogels genoeg maar eigenlijk te ver weg of te snel. Dan natuurlijk de keuken die geheel van hout is en waar heerlijk gekookt word op hout.

Ja, daar is die dan, zelf waar veel mensen zijn vind je deze Pink Toe Tarantula (vogel spin) kon niet erg dichtbij komen, deze spinnen kunnen ook behoorlijk springen.
Helaas was de dame die de Jungle Spa (massage salon) beheerde, op vacantie toen wij daar waren.
Ook onderstaande reuze pad lag ávonds zo maar op het loop pad naar je huisje toe, dan schrik je wel even.

We hebben ook een bush (oerwoud) wandelingen gemaakt met onze reis gidsen van het bureau Metz. Elton en geboren Surinamer van indianse afkomst was onze groep gids, die over van alles vertelde, van bomen, bloemen/struiken en dieren die voor de inlanders erg belangrijk zijn om van te leven maar ook voor het maken van medicijnen. Ook zijn we in de dorpen geweest, en op kostgrondjes (tuin / landbouwgrond) van deze mensen. Natuurlijk ook even met de lokale bevolking dansen, en luisteren naar de muziek. Natuurlijk werd er voorzichtig met somige dieren en planten omgegaan daar deze behoorlijk giftig zijn.

Zo groeien Cashewnoten aan de boom, dit op een kostgrondje waar ook mais, pinda, bananen, zoute aardappels en nog veel meer groeide. 

Verder met onthulling monument en bevrijdingsdag foto's