16 November 2011.
Vroeg op 6.00 uur wassen en naar de mess (eetzaal) hier moet je ook een pasje voor hebben, die voor elke maaltijd wordt gescand, die al om 5.30 open gaat tot 9.00 uur, voor al het personeel wat hier op en in het mijn dorpje zijn ondergebracht in een single house (één mans huis). Na ontbijt direct naar de achterkeuken, waar je weer je pasje scant voor het ontvangst van je lunch (middag eten) met wat drinken. Weer even terug naar het huisje van Erik, handen wassen, tanden poetsen en spullen voor die morgen of dag meenemen. Met Erik mee naar de werkplaats even een rondleiding gehad en kennis gemaakt met zijn directe staf medewerkers. In de loop van de morgen kon ik met een voedsel wagen meerijden naar een nog geheel in kaart te brengen mijn gebied, hier zo’n 74 km vandaan. Dat was even afzien, in de kleine cabine, kon ik mijn been niet goed strekken, 50 km over geasfalteerde weg en toen nog eens 24 km over een slechte bosweg. Het kamp bestond nog uit wat grote containers, veel grondwerk equipement  en vele tenten, hier en daar wat afdakjes die dienst deden als eetplaatsen. In het kamp zijn erg veel Japanner en wat Europeanen en natuur behoorlijk wat Zambianen. Op de terugweg een behoorlijke regenbui (tropische bui) gehad die het rijden op het bosweggetje niet makelijker maakte, bij Erik in de werkplaats om 14.00 uur, even snel iets gegeten. Daarna met Erik naar de erts consentretor (uit het erts gesteente word zo veel mogelijk rommel gehaald) hier krijgt men een hogere kopererts consentraat uit.  In de avond weer het zelfde ritueel met eten, naar de eetzaal en daarna naar het huisje, gelukkig is er satelliet TV, en Erik gaat elke avond nog een beetje werken, vroeg naar bed.
17 November 2011. 
Weer vroeg op en naar de mess voor ochtend eten, om lopen voor lunch pakket, naar huis, spullen pakken. Ga vandaag naar de Lumwane open put mijn, dus veiligheid schoenen aan, helm op, protectie bril op, en lange broek aan, daarnaast maar dit is hier op het mijn terrein verplicht, een reflecterend hesje aan. Met Erik mee naar de werkplaats waar ik opgehaald word om 9.30 uur, om hier vandaan naar het mijn kantoor gebracht te worden met een busje. Bij de Lumwana mijn terrein moet ik ook weer ingeschreven worden en krijg ik een visitor pass met barcode waarmee ik door het poortje kan komen.  Bij het  kantoor word alles nog eens gecontroleerd, en krijg ik een gids (Michael) met een 4x4 Toyota landcruiser, die aan alle mijn voorschriften moet voldoen, zwaailicht, een vlag voeren op een stok van 2.5 meter een licht moet aan zijn. Michael heeft me rond gereden, we konden niet naar beneden daar ze explosief aan het aanbrengen waren voor het springen in de middag. Maar ik heb behoorlijk leuke foto’s kunnen maken. De mijn krijgt in zijn volle omvang de oppervlakte van ongeveer de provincie Utrecht, elke dag haalt de mijn 200.000 ton gesteente uit de open put, hiervan is 75.000 ton kopererts gesteente , dus er is veel afval die weer naast de open put als afval gestort word. De put is nu na 5 jaar, ongeveer 7 km lang en 2 km breed, het diepste punt nu is 130 meter. Het gesteente wordt door enorme dump trucks (meestal Hitachi made) vervoerd, die in één keer zo’n 45 ton uit de put ophalen. Deze trucks worden aangedreven door elektromotoren, die stroom krijgen van een generator die door een enorme motor word aangedreven Hier in de mijn heeft men nu voor de opkomende trucks een power lijn (soort trolley systeem), daardoor krijgt de truck meer power maar het is ook goedkoper. Was  in de middag weer terug bij de werkplaats, ben naar huis gegaan en heb alle foto’s bekeken en bewerkt voor het internet, hoop morgen even op het netwerk te mogen van Quattro Companie, er zijn verder hier geen mogelijkheden.
18 November 2011.
Het dagelijkse ritueel, beginnend om 6 uur en daarna eetzaal, lunch pakket en naar huis. Ben vandaag thuis bij Erik in het huisje gebleven, mijn verslag bijgewerkt, en wat rond gelopen hier in de mijn compound (dorpje). Middags met Erik naar de golfclub, nou ja, het club gebouw staat er maar de gras velden moeten nog aangelegd worden. Hierna zijn we nog even wezen kijken bij de waterdam, een riviertje dat is afgedamd om zo een stuwmeertje te krijgen, waar de Lumwana mijn zijn drinkwater uit pompt. Dit water word gefilterd en gezuiverd voor dat het naar de opslag tanks gaat. Het hele mijn gebied, en alle huizen die zijn van stromend drinkwater en elektra voorzien, de huisjes hebben ook allemaal en boiler (heetwatertank) onderdruk, dus douchen is hier heerlijk. Erik had honger gekregen dus vroeg naar de mess (eetzaal) waar het eten echt goed is. In de avond nog naar het werkplaats kantoor (doet Eik elke avond) en geprobeerd of ik op het internet kon komen, dat lukte gedeeltelijk, maar kon niet mijn foto’s uploaden. Nog wat TV gekeken en weer vroeg slapen.
19 November 2011.
Ook op zaterdag vroeg op voor eten en ons lunchpakket, daarna naar de werkplaats, waar ik op het kantoor via een internet kabeltje probeerde een goede internet verbinding te krijgen, maar helaas het lukte niet goed met foto’s . Kon wel op het internet komen en via facebook kwam ik er achter dat er een storing op jouwweb.nl was. Met Erik naar Lumwana Lodge geweest, deze ligt ongeveer 15 km buiten het mijngebied en is opgezet (opgebouwd) door Indiërs die hiernaast ook een hardware store (bouwhandel winkel) hebben, was erg mooi gebouwd maar geen klandizie, we hebben er wat gedronken en wat rond gelopen. Bij het terug rijden, hadden we een vreemd geluid onder de wagen, zijn langs de weg gestopt en hebben gekeken maar konden niets vreemd zien, zijn door gereden maar we vertrouwde het niet, morgen maar in de werkplaats kijken. Bij terug komst was het alweer etenstijd, dus direct door naar de eetzaal, waar gebraad (gegrild) vlees  was (Erik vertelde dat dit altijd Zaterdags is) heerlijk gegeten. Thuis TV gekeken en inslaap gevallen.
20 November 2011.
Zondags is het voor Erik gewoon een werkdag, ben weer met hem meegegaan naar de werkplaats en heb weer mijn computer en kabels meegenomen om op het kantoor weer te proberen en goede internet verbinding te krijgen. Maar eerst de wagen op een van de werkputten gezet om te kijken wat er nu zo rammelt onder de wagen, en ja hoor, een van de schokbrekers was binnenin afgebroken. Zo Erik heeft er een monteur aan werk gezet, maar hij heeft geen nieuwe, zo we gaan het nu proberen te lassen.  In het kantoor alles aangesloten, en ja hoor de storing op jouwweb.nl,  was verholpen en ik kon mijn foto’s op de website zetten, dus kijken maar. In de middag hebben we buiten het mijn gebied, langs de T5 (Mwinilunga weg) een stuk land uitgemeten van 250 bij 200 meter. Dit land wil Erik zijn baas (Quattro Company) kopen van de chief (hoofdman die veel land onder de mensen heeft)  om daar huizen op te bouwen voor alle senior werkers, die nu dus in een mijn huisje zitten waar een hoge huur prijs voor  gerekend word door de mijn company. Na het uit zetten heeft Erik me meegenomen naar Mutanda waterval lodge, dit is 40 km van de mijn poort waar de T5 (Mwinilunga weg begint) hier heeft iemand een leuk plaatsje opgezet, met gelegenheid om er te slapen (10 personen) te eten en gewoon langs te komen voor een snack, braai en een drankje bij de watervallen van de Mutanda rivier. Waren vrij laat terug dus direct naar de eetzaal en daarna huiswaarts, TV gekeken en slapen. Morgen een lange weg naar Willem en Ready Berendsen (Ready is Zambiaanse) zo’n 40 km voorbij Kasempa.
21 November 2011.
Ochtend eten in de eetzaal, mijn pasje inleveren, spullen in gepakt en naar de werkplaats. Met Erik naar het tankstation, diesel kopen en mijn wagen helemaal aftanken, voor een trip van 820 km daar er in Kasempa waarschijnlijk geen diesel  te krijgen is. Van de werkplaats vertrokken om 8.00 uur, eerst naar de mijn gate (poort, slagboom) bij de T5 weg (Mwinilunga weg) waar ik mijn visitor pas moest inleveren en mijn wagen geheel gecontroleerd werd. Op naar de T splitsing bij Mutanda op weg naar Kasempa via de M8 (weg Solwezi naar Zambezi) de goed geasfalteerd is tot Kabompo, uitkijken voor de afslag op ongeveer 106 km van Mutanda.  De afslag naar Kasempa (de weg D181) is ook geheel geasfalteerd, er is geen slagboom voor tsetse (slaapvlieg) controle meer. Wat me na 30 jaar wel opviel is dat er heel veel huisjes met golfplaten zijn gebouwd. In Kasempa aangekomen, wat ik nog wel een beetje herkende, maar toch de winkel van Willem en Ready niet kon vinden. Dus gebeld naar de winkel (hier werkt Beatrice de vrouw van de overleden zoon Albert) die nam op en Willem was in de winkel, en deze zou me wel bij het tankstation ophalen. Nu hij was er in 5 minuten, naar de winkel gereden, waar ik  Ready en Beatrice ontmoet, natuurlijk een koel drankje uit de winkel en veel bijgepraat. Willem moest nog wat inkopen doen voor de woman club (vrouwen club van de kerk) die een winkeltje hebben in Mpungu vlakbij waar Willem en Ready wonen. Dit doet Willem allemaal eerst lopend, dus ben ik met hem meegelopen, winkel in winkel uit en naar de Wholesale (groot verkoop)  daarna gaat hij met de (oude rammel  car) wagen alles ophalen. Bij terug komst van het winkelen zijn  Ready  en ik alvast naar de farm (huis) gereden dat hier zo’n 40 km vandaan is. Het eerst stukje weg is nog geasfalteerd (2 km) daarna wordt het dirt road (gravel weg) die redelijk is te berijden. Thuis is Ready direct aan de slag gegaan met eten koken, en toen Willem er was heerlijk gegeten, natuurlijk veel gepraat over vroeger, en ook over de tijd dat Ready met verschilde SNV vrijwilligsters heeft samen gewerkt. Hier is het bijtijds naar bed en vroeg op.
22 November 2011.
Zo als ik al vermoede, vroeg op is hier vroeg op, zo om 5.30 uur gewassen en klaar voor de dag. Eerst wat rond het huis gelopen en kijken wat er is veranderd in 30 jaar. Ochtend eten en toen met Willem rond gelopen, naar de veestapel, die net een middel over de rug krijgen tegen teken,  (hier bij huis heeft hij alleen de stieren lopen) en op de ranch (groot landgoed) heeft hij ongeveer 120 koeien los lopen. We zijn ook even wezen kijken bij het huis (nog in de bouw fase, dus nog niet af, hoe het moet worden) van zijn andere zoon Erik (uit het programma grenzeloos verliefd) dat op zo’n 400 meter van zijn ouders staat. Erik is getrouwd met het meisje Kim uit Nederland (uit het programma grenzeloos verliefd), maar op dit moment  zijn beide in Nederland, dus de bouw staat even stil. Willem heeft naast de veestapel ook nog kippen, vis (teelt zelf, en heeft 11 vis vijvers ) daarnaast nog wat fruitbomen en groentes. Willem en Ready zijn erg betrokken bij het kerkelijke gebeuren hier onder de plaatselijke bevolking, en Willem gaat met  financiële steun uit Amerika hier in Mpungu  een kerk bouwen, Ready is erg actief met woman club’s (vrouwen club/bewegingen). Willem is nog  steeds de vrijwilliger, die mensen help op weg naar een beter bestaan, Willem is niet veel eisend en leeft ook zonder elektra, alles werkt op batterijen, die bijgeladen worden door en paar  zonnepanelen op zijn dak. Verder hebben ze een erg oude auto (die hier in Nederland niet door de APK komt) waar ze alles mee doen, over soms zeer slecht weg, hebben geen GSM bereik en geen TV of radio ontvangst waar ze wonen.